Το σχόλιο της Κλειώς:
Έχετε φάει ποτέ χαρούπι; Όταν είναι γινομένα είναι πολύ σκούρα καφέ, πολύ σκληρά εξωτερικά και μοιάζουν με τα πράσινα πλατιά φασολάκια. Εσωτερικά όμως έχουν μία σάρκα πολύ αρωματική και γλυκιά. Έχουν και κάτι σποράκια σαν σπόρους φασολιάς που όμως δεν τρώγονται.
Όταν ήμουν μικρή θυμάμαι αρκετές φορές τον πατέρα μου να μου δείχνει που είχαμε τις χαρουπιές μας.
Ένας καλός θείος εκείνα τα χρόνια στο χωριό, είχε δικό του χοιροστάσιο. Κάθε τέλος καλοκαιριού μάζευε τα χαρούπια από όλες τις χαρουπιές των συγγενών για να ταΐζει τα γουρούνια. Ο πατέρας μου, έλεγε:
"τα γουρούνια ξέρουν και τρώνε τις νοστιμιές ενώ εμείς έχουμε ξεχάσει τελείως αυτή την τροφή. Κι όμως λίγα χρόνια πριν, στην κατοχή, οι κάτοικοι της Κρήτης θρέφονταν με τα ταπεινά χαρούπια, και δεν πείνασαν!"
Μετά έκοβε ένα χαρούπι από το δέντρο το έσπαγε στη μέση και μου έδινε να ρουφήξω τη γλύκα του. Έτσι μου έγινε συνήθεια όταν βρεθώ κάτω από μία χαρουπιά να κόβω 1-2 χαρούπια και να τα μασουλώ ελαφρά, ρουφώντας τη "γλύκα" τους.
Τα τελευταία χρόνια με χαροποιεί ιδαίτερα να βλέπω τόσο αξιόλογες προσπάθειες στην εκμετάλευση της παραγωγής χαρουπιών και στην ανάπτυξη ξεχωριστών και υγειινών τροφίμων και άλλων προϊόντων με βάση το χαρούπι.